Menèrba e lhi planòls calcàris a la viron son abitats da l’òme depuei lo Paleolític. La vila fortificaa, totun , auguet un gròs desvolopament dins l’atge mesan e deu sa notorietat al sètge butat da Simon de Monfort, capitan de la crosada còntra lhi albigés, ental 1210. La vila, aparentament imprenibla, capitulet per mancança d’aiga potabla, après que lo solet potz foguet inquinat embe de carònhas d’animals. Fogueron cremats a pauc près 150 catars qu’abjureron pas lor fè.Una colomba escolpia dins un blòc de ròcha da Jean-Luc Séverac recòrda aquilhi tràgics eveniments de la crosada. De l’època dal sètge rèston ren que d’escarsas testimonianças: de rèstas des muralhas dal chastèl (la “Candela”, sècle XIII), la gleisa de St-Etienne (XI-XII sècle). Lo borg, totun, manten intactlo charme de l’antic dins sa quintana, lhi edificis en peira a vista, las muralhas e lo bèl pònt que passa lo riu Cesse. Se vísita tanben lo musèu Hurepel sus la crosada e lo musèu paleontològic e arqueològic sus 3000 ans d’estòria dal Menerbés.