La Montanha de Lura es una lònja cresta orientaa da l’oest a l’est, prevalentement calcària, per origina geològica apartenenta al mesme massís dal Mont Ventor. Es caracterizaa da flancs boscós e da un crinal sensa vegetacion. Ensem al Mont Ventor marca la frontiera linguística entre las variantas alpinas de la lenga d’òc, caracterizaas da la palatalizacion de las velaras, e lo provençal, que garda lo sòn velar. Lhi luecs d’aquesta montanha son descrichs dedins l’òbra de l’escriveire Jean Jono (1895-1970). L’autor de L’òme que plantava d’àrbols, per citar lo cònte brèu mai famós, naisset en Provença, a Manòsca, da de genitors d’origina piemontesa. Léser son òbra ajua a capir lo païsatge provençal e europèu en general, fruch d’una interacion entre l’òme e la tèrra.